JEUGD
Martin Luther King werd geboren op 15 januari 1929 als kind van een predikant in Georgia. Zijn moeder werd doodgeschoten, omwille van haar geloof. In deze jaren ondervond hij veel rassenhaat in de Verenigde Staten en King was van zins dit te veranderen. Martin King had als standpunt dat blanke en donkere mensen gelijkwaardig moesten leven. Zijn uitgangspunt was de liefde van Jezus Christus.
Na de dood van zijn grootmoeder deed King op twaalfjarige leeftijd een poging om zichzelf om te brengen, door van de tweede etage van een woning te springen. King overleefde de zelfmoordpoging. Op vijftienjarige leeftijd ging King aan de slag bij een tabaksplantage. Hij was onder de indruk van de goede verstandhouding die er heerste onder de donkere Afro-Amerikanen en de blanke Amerikanen.
Huwelijk en kinderen
In 1953 trouwde Martin Luther King met muzikante Coretta Scott. Samen kregen ze 4 kinderen: Martin Luther King III, Yolanda King (overleden aan een hartaanval in 2007, 51 jaar geworden), Dexter Scott King en Bernice King.
OPKOMST
Marten Luther King studeerde theologie en werd predikant bij de kerk. Dit gaf hem de gelegenheid bij het prediken op te roepen te staken met rassenhaat. In Montgomery, Alabama, predikte King en bracht een burgerrechtenbeweging in een stroomversnelling.
Op 1 december 1955 weigerde een Afro-Amerikaanse vrouw, Rosa Parks, een plaats in de bus af te staan aan een blanke Amerikaan. Volgens de wet was het verboden voor zwarte mensen voor in de bus te zitten - zij moesten achter plaats nemen. De (blanke) politie werd gebeld en zette Parks uit de bus. De zwarte gemeenschap in Montgomery, onder leiding van King zelf, begonnen met een soort van "boycot" op het rijden met de bus. Zij bereikten een belangrijke overwinning toen zwarten nu ook voor in de bus mochten zitten. King werd zodoende bekend in het land. Opmerkelijk was dat King niet demonstreerde met geweld. Door zijn geweldloze houding kon de overheid hem "niets maken" en werd hij in de Zuidelijke staten enorm gehaat.
Hoogtepunt
Op 28 augustus 1963 hield Martin Luther King wederom een toespraak, die bezocht werd door meer dan 250.000 Amerikaanse staatsburgers. Hij vond dat zwarten gelijkwaardig waren aan blanken en hield vol dat zij rustig in gelijkwaardigheid konden leven. In datzelfde jaar hield King een toespraak, genaamd: I have a dream. Deze toespraak maakte King wereldberoemd en wordt door vele mensen vandaag de dag nog aangehaald.

Ik (Martin Luther King) heb een droom, dat er een dag zal komen dat dit land zal opstaan en de ware betekenis van haar motto [de lijfspreuk van de VS] zal naleven. "Wij vinden de volgende waarheden vanzelfsprekend: dat alle mensen gelijk zijn geschapen. Ik heb een droom, dat er een dag zal komen dat op de rode heuvels van Georgia de zonen van voormalige slaven en de zonen van voormalige slavenhouders gezamenlijk aan de tafel van broederschap zullen aanschuiven. Ik heb een droom, dat zelfs in de staat Mississippi, een staat die wordt verstikt door onrecht en onderdrukking, zal veranderen in een oase van vrijheid en gerechtigheid. Ik heb een droom, dat er een dag zal komen dat mijn vier jonge kinderen in een land zullen leven waar zij niet worden beoordeeld op hun huidskleur, maar naar de waarde van hun karakter. Vandaag heb ik een droom!
— Martin Luther King, 1963

ZIJN DOOD
Op 4 april 1968 werd King doodgeschoten op het balkon van het hotel, waarin hij verbleef. De moord op King veroorzaakte onrust in de Verenigde Staten. Duizenden mensen gingen de straat op. Uit onderzoek bleek dat de vermoedelijke moordenaar James Earl Ray was. Ray werd veroordeeld tot 99 jaar celstraf. hij stierf in een gevangenis in 1998. Aan zijn schuld wordt getwijfeld. In 1999 won de familie van King een juryrechtszaak in Memphis tegen Loyd Jowers, die beweerde dat hij de moord voor een maffiafiguur had gepleegd. Veel deskundigen waren echter niet overtuigd door het vonnis en in 2000 werd, na een onderzoek van 18 maanden, geconcludeerd dat er geen bewijsmateriaal tegen Jowers was.

De strijd tegen racisme en discriminatie.

Als dominee trachtte Martin de zwarten te verenigen. Hij had geen hekel aan blanke mensen, volgens hem waren er genoeg blanken die net zoals hem gelijkheid nastreefden.
Mijn Coretta; Op 1 december 1955 gebeurde er in Montegomery iets dat voor grote opschudding zou zorgen. De zwarte vrouw Rosa Parks, weigerde haar plaats in de bus af te staan aan een blanke, ze was moe. De politie werd erbij gehaald, mevrouw Parks werd gearresteerd en in de gevangenis gegooid. Ze kreeg een boete van 10 dollar. De zwarte bevolking van Montegomery was nu echt boos. Ze wilden een actie organiseren. Maar wisten niet precies hoe. Onder leiding van Martin besloten ze om niet meer met de bus te rijden. Op 5 december 1955 werd M-L. King verkozen tot hoofd van de nieuwe protestgroep “MIA” (Montegomery Improvement Association). M-Luther waarschuwde de mensen voor de gevaren van een boycot en wilde geen geweld. Op maandag 5 december reden er haast geen zwarten mee in de bus. Ze gingen lopen, met de taxi, of reden met elkaar mee. De actie was een succes. De busmaatschappijen waren boos, ze maakten verlies. Boze blanken vielen zwarte woonwijken binnen en maakten ruzie. De politie deed niks. Martin Luther King klaagde hierover. Hij werd verschillende malen opgesloten en bedreigd. De actie werd volgehouden en met succes. In 1956, werd de wet veranderd en rassenscheiding in de bussen werd verboden!
In 1958 werd hij in een winkel neergestoken. Hij kwam er praten over een boek dat hij geschreven had. Hij lag 3 weken in het ziekenhuis.
In 1959 ging de familie King voor een maand naar India. Martin Luther wilde zelf zien wat voor resultaat de acties van Gandhi hadden gehad en hoe hij die kon gebruiken in Amerika.

De acties die hij organiseerde haalden meestal de krantenkoppen. Mensen gingen beseffen wat rassenscheiding eigenlijk was. Hij en andere actievoerders kwamen vaak in problemen met de politie. Ze werden gearresteerd, geslagen en gevangen gezet. Het geweld van de politie en de aandacht van de journalisten zorgden ervoor dat steeds meer mensen zagen wat er aan de hand was. Zo zag de president van Amerika, Kennedy, een foto van een oude zwarte vrouw die werd aangevallen door een enorme politiehond. Hij vond dat vreselijk. Door al deze schokkende beelden werden de bestuurders in het land gedwongen de wetten te veranderen. De rassenscheiding in parken, bibliotheken en ander openbare gebouwen werd afgeschaft.
Maar het was nog niet genoeg. Mensen wilden gelijkheid in burgerrechten. In de zomer van 1963 kwam een van de zwarte leiders, A.Philip Randolph met een fantastisch plan, een mars op Washington. Martin Luther vond het een prachtig idee. Op 28 augustus 1963 kwamen er 250.000 mensen van alle kanten Washington binnen: mannen, vrouwen, zwarten en zelfs meer dan 60.000 blanken. Ze kwamen bij elkaar bij het monument van president Lincoln, de bevrijder van de slaven. De hele wereld zag de grootste bijeenkomst in de geschiedenis in vrede en rust verlopen. Miljoenen mensen konden via de televisie zien wat er gebeurde, en miljoenen hoorden de toespraak die Martin Luther hield. Hij vertelde over een droom die hij had. Een droom over de toekomst , waar alle mensen gelijk aan elkaar zouden zijn.

“… Ik heb een droom dat op een dag op de rode heuvels van Georgia de zonen van voormalige slaven en de zonen van voormalige slavenhouders tezamen zullen aanzitten aan de tafel van broederschap.
Ik heb een droom dat zelfs de staat Mississipi, een staat die wordt verstikt door onrecht en onderdrukking, zal veranderen in een oase van vrijheid en gerechtigheid.
Ik heb een droom dat op een dag mijn vier jonge kinderen zullen leven in een natie waar zij niet worden beoordeeld op de kleur van hun huid, maar naar de inhoud van hun karakter..I have a dream today!!!…
Veel mensen waren diep onder de indruk en begonnen na te denken over gelijkheid.
1963 was ook een jaar met veel geweld. Op 22 november werd John F. Kennedy de president van Amerika vermoord. Hij was één van de mensen die onder de indruk was geraakt van het werk van Martin Luther. Toen Martin Luther hoorde dat Kennedy vermoord was, zei hij tegen zijn vrouw “dit is wat ook met mij zal gebeuren. Het is zo, dit is een ziek land. En ik denk niet dat ik het zal overleven”.
Gelukkig was de opvolger van Kennedy, president Lyndon B. Johnson ook van plan te werken aan wat King wilde. Op 2 juli 1964 tekende deze president een wet die er voor moest zorgen dat de rassenscheiding in openbare gelegenheden onwettig.
In 1964 kwam er weer een boek van Martin Luther King uit, “Why We Can’t Wait” (Waarom we niet kunnen wachten). Ook ging hij in dat jaar op bezoek bij Paus Paulus VI en de burgermeester van Berlijn, Willy Brandt. Op 10 december kreeg Martin Luther op 35 jarige leeftijd de Nobelprijs voor de vrede, die alleen aan mensen wordt gegeven die iets heel belangrijks voor de wereldvrede hebben gedaan.
Een andere belangrijke mars die Martin Luther organiseerde vond plaats van Selma naar Montegomery. Hij wilde nog meer vrijheid en gelijkheid in de wet. Deze mars moest wel drie keer herbegonnen worden, elke keer werd de optocht gestopt en werden de betogers aangevallen door de politie. Tenslotte lukte het King toch met een optocht in Montegomery te komen. Op 6 augustus 1965 was het gelukt, de president ondertekende een wet die stemrecht voor iedereen gelijk maakte. Het systeem van rassenscheiding en discriminatie was verboden.

Ook waren er mensen die sneller resultaat wilden zien en dachten dat dit beter zou gaan met het gebruik van geweld. Maar King bleef doorgaan met geweldloze acties, ook al was de wet nu veranderd er waren nog steeds dingen die niet konden. Zwarten werden vaak bedreigd. Hij zorgde voor marsen tegen ‘de angst’. In 1966 werd hij bij een demonstratie met stenen bekogeld. Hij vond de vijandschap en haat die hij zag vreselijk. In de twee jaren die hierop volgden bleef hij strijden voor gelijkheid en geweldloosheid en tegen de armoede . Ook demonstreerde hij tegen de Vietnam oorlog die Amerika voerde.